<terug naar Spullen

Spullen

Hoe makkelijk laat jij los?

Opruimen is een intensieve bezigheid. Het is niet even een kwestie van het verplaatsen van spullen, het is een proces dat aan elkaar hangt van beslissingen. Continue vraag je jezelf af of je iets moet houden, wat je er mee gaat doen en waar je het op gaat bergen. Sommige keuzes zijn makkelijk: het al dan niet houden van een ovenschaal zal een stuk makkelijker zijn dan de keuze wat je met het servies van oma doet. Hoe kun je je ontdoen van spullen die niet meer bij je passen, zodat je je in huis alleen nog laat omringen door de zaken waar je blij van wordt, of die je nodig hebt?

Bewaarcriteria

Sommige dingen wil je diep in je hart wel kwijt, maar stel dat je man, oma, moeder of wie dan ook zich beledigd gaat voelen? Soms weet je niet zeker of je er ooit nog gebruik van gaat maken, of bewaar je het voor iemand anders.

Wanneer je dit soort spullen tijdens het opruimen tegenkomt, stel jezelf dan voor ieder voorwerp de volgende vragen:

• Heb ik het de afgelopen tijd gebruikt?
• Ga ik het in de nabije toekomst gebruiken?
• Word ik er blij van?
• Wil ik dit in mijn huis koesteren en verzorgen?
• Is het heel?

Als je‘minimaal één van deze vragenmet ‘ja’ kunt beantwoorden, dan kun je het gerust weer terug in de kast zetten.

Gekregen spullen kunnen je een schuldgevoel geven

Cadeaus
Gekregen spullen zijn vaak goedbedoeld maar kunnen je ongewild een schuldgevoel geven.  Je denkt: ‘mijn tante bedoelde het zo goed’, ‘dit is het enige wat ik nog heb van mijn oma’, ‘mijn schoonmoeder verwacht wel dat wij dit bewaren en stel dat ze er opeens om vraagt?’ Hoe ga je daar nu mee om? Met al die spullen die met de beste bedoelingen gegeven zijn? Het is zonde als deze in de kast weggemoffeld worden. Maar waarom zou je deze spullen houden? Uit schuldgevoel?

Even voor de duidelijkheid, ik heb het hier niet over spullen waar je blij mee bent. Om een antwoord te krijgen op de vraag of je het gegevene moet houden, kun je het ook eens van een andere kant bekijken. Probeer de rollen om te draaien; stel je geeft een mooi cadeau aan je moeder. Je moeder was er op dat moment erg blij mee maar inmiddels staat het alleen nog maar in de kast, omdat ze bang is dat ze jou er mee kwetst als ze het weg doet. Zou jij je daar prettig bij voelen? Of heb je liever dat ze het verkoopt of weggeeft aan iemand die er heel erg blij mee is en zij weer ruimte heeft voor de spullen die ze nu graag ziet of gebruikt?

Bij spullen die je van anderen krijgt, is het belangrijk om goed na te denken voor je iets aanneemt. Krijg je ongevraagd iets wat iemand zelf niet gebruikt en ga jij het hoogstwaarschijnlijk ook niet gebruiken? Neem het dan niet aan en vraag de gever het te geven aan iemand die er wel iets mee gaat doen. Ben je jarig en vragen mensen wat je wilt hebben? Vraag dan eens of mensen een gezamenlijk cadeau willen geven, of vraag herinneringen. Samen lunchen, een dagje sauna, een wandeling met warme chocolademelk bijvoorbeeld. Mooie herinneringen met lieve mensen zijn dierbaarder zijn dan spullen! Je kunt ook dingen vragen die op gaan. Denk aan doucheschuim of scrub, een doos luxe chocolade, lekkere hapjes of een fles wijn…

Plakspullen
Herken je het gevoel dat je sommige spullen tijdens het opruimen steeds weer tegenkomt, omdat je niet zo goed weet wat je er mee moet? Vaak zijn het dingen die je wel weg zou willen gooien maar niet weg kúnt gooien, ze plakken aan je vast als een soort lijm. Maar wat is die lijm en waarom plakt het ene voorwerp meer dan het ander? De lijm bestaat als het ware uit een brei van herinneringen, verwachtingen en emoties.

Als je veel waarde hecht aan oma’s servies, waarom staat het dan op zolder?

Oude lijm
Het voorwerp kan plakken door verschillende soorten lijm. Oude lijm uit een verleden, bijvoorbeeld herinneringen die je bij bepaalde spullen hebt, zoals aan vakantiesouvenirs, het eerste pakje van je kind of je vriendenboekjes uit je eigen jeugd. Maar ook spullen uit de erfenis van je oma, je ouders of die ene lievelingstante. Je bewaart ze uit schuldgevoel, of omdat je bang bent dat de herinnering aan een persoon of gebeurtenis vervaagt. Nu zal ik je zeker niet zeggen dat je alles wat je aan een verleden doet denken de prullenbak in moet, absoluut niet. Wel wil ik je uitdagen om er eens over na te denken waarom het servies van oma, wat je absoluut niet weg wil doen, al jaren in een hoek op zolder staat. Als je er zoveel waarde aan hecht, hoor je het dan niet met veel plezier te gebruiken? Of in het zicht te hebben staan om er dagelijks van te genieten?

Toekomstlijm
Een tweede soort lijm is de lijm van toekomstige verwachtingen. In dit geval geven die spullen weer wie je zou willen zijn. Wil je bijvoorbeeld een fit iemand zijn die veel beweegt, dan heb je misschien fitnessapparaten en andere sportspullen die daar model voor staan. Als het gaat om iemand die je graag zou wíllen zijn, en niet bent, liggen alle aangeschafte items stof te vangen en waardevolle ruimte in te nemen. Zelf heb ik ooit, tijdens mijn eerste zwangerschap, het idee gehad dat het leuk zou zijn als ik zelf kleertjes en knuffels kon naaien. Ik ben tijdens mijn verlof op cursus gegaan, heb in mijn enthousiasme een naaimachine, scharen, spelden, stoffen en aanverwante artikelen gekocht. Ik ben tijdens mijn verlof lekker bezig geweest, maar eenmaal weer (aan het werk?) had ik er de tijd niet meer voor. Nog jaren nadat ik begonnen was met de naailes heb ik het idee gehad dat ik wat met die naaimachine ‘moest’ doen. Als ik hem zag, voelde ik mij schuldig en baalde ik dat ik nooit de tijd had genomen om wat te maken. Ik had volgens de docente en mijn oma aanleg, dus waarom deed ik er dan niets mee? Op een gegeven moment was ik het zat en heb de naaimachine met alle toebehoren op Marktplaats gezet. Het meisje dat hem op kwam halen was er dolgelukkig mee en ik was blij. Opgelucht dat ik nu eindelijk niets meer hoefde te doen wat blijkbaar niets meer voor mij was. Ik kreeg weer ruimte in mijn hoofd voor nieuwe hobby’s, omdat ik de druk van het moeten naaien niet meer ervaarde. Wat was dat een heerlijk gevoel! 

Loslaten
Loslaten klinkt alsof je alleen maar afscheid neemt. Maar dat is te negatief bekeken. In bovenstaand voorbeeld laat ik zien dat het loslaten van mijn naaimachine en de gedachte dat ik er nog iets mee moest doen, ruimte maakte voor andere dingen in mijn leven. Dingen die op dat moment bij mij pasten. Door los te laten kies je vol overtuiging voor datgene dat je nú belangrijk vindt. Je kiest voor kwaliteit, voor rust en je kiest ervoor om meer tijd over te houden. Loslaten is eigenlijk een heel positieve actie. Minder spullen is daarnaast ook makkelijker organiseren. Minder afleiding en minder keuzes maakt het makkelijker om te focussen op wat je echt belangrijk vindt. Win-win toch?  

Over de auteur

Wil je meer lezen over dit onderwerp?