< Naar Tijd

Tijd

Wijntjesoverleg

Wijntjesoverleg, deze term hoorde ik jaren geleden op voor het eerst. Samen met 2 brabantse professional organizers gaf ik een workshop op de Libelle zomerweek. De workshop ging over tijd. Hoe hou je tijd over als je geen tijd hebt? In die workshop viel ineens een bijzonder woord; wijntjesoverleg. Klinkt alsof je hier meer van wil weten toch? 

Mijn collega bedoelde met wijntjesoverleg het wekelijks terugkerende moment waarop zij bij haar man en kinderen aan kwam zetten met de gezinsagenda. 
Zelf pakte ze iedere zondagmiddag haar agenda om de planning van werk en het gezin door te nemen, maar niemand hielp haar mee. Eerst ergerde ze zich, werd ze boos en geïrriteerd en toen ze merkte dat ze alleen zichzelf daarmee had, is ze gaan omdenken en kwam met het wijntjesoverleg.

Nu pakte ze evengoed haar agenda op de zondagmiddag, maar pakte daarnaast ook een wijntje voor haar man en zichzelf, een glaasje fris voor de kinderen en een bakje chips of schaaltje lekkers. Nu opeens werd het van een soloactie een gezinsmoment.

Iedere zondag bespraken ze de plannen en afspraken voor de nieuwe week en keken ze of er knelpunten, zoals tegelijk een afspraak buiten de deur, in de planning zaten.
In de agenda stond ook een weekmenu, het huiswerk, de sportmomenten en de verjaardagsfeestjes van de kinderen. Zo konden ze op tijd afspreken wie wat haalde en wie wie waar naartoe bracht en wanneer. Wie kookte er? Wie liet de hond uit? Wie kocht de eieren voor het paasontbijt op school? Het mooie was, dat de kinderen zich er ook mee gingen bemoeien. Zo werd het echt een planning van het hele gezin. Konden beide ouders een keer niet naar voetbal rijden? Dan zorgde zoon zelf dat hij met een vriendje mee kon rijden. Eenmaal ouder kookten de kinderen ook per toerbeurt. 

Hoewel de vader van mijn kinderen destijds doordeweeks op de kazerne woonde en de kinderen nog klein waren ben ik deze overleggen ook gaan doen. In het begin was het een one-woman show aangezien ik de enige ouder in de buurt was, maar het gaf wel inzicht in wat ik allemaal deed en moest doen waardoor mijn inmiddels ex in de weekenden wat harder ging lopen om ook zijn steentje bij te dragen. 

Inmiddels woon ik alleen met mijn pubers, maar ook zij draaien mee in het huishouden. Op het moment dat ik dit artikel schrijf staat mijn zoon een omelet te maken voor de lunch…je kunt het slechter treffen. 
Daarnaast vind ik het ook fijn om te weten wat hun plannen zijn. Eten ze mee? Zijn ze bij vriendjes? Wat speelt er op school? 

Ik hoop dat mijn kinderen later als ze groot zijn deze gewoonte voorzetten voor hun eigen gemoed. Het scheelt een hoop stress en ergernis om voorbereid te zijn op (de meeste) gebeurtenissen. 

Hoe neem jij het hele gezin mee in de planning? 

Over de auteur

Wil je meer lezen over dit onderwerp?